บทที่ 5 ยุคสมัยกรีก
ความเจริญทางด้านศาสตร์ต่างๆ นับจาก ยุคสมัยบาบิโลน จนกระทั่ง ยุคสมัยอียิปต์ เราจะเห็นได้ว่า ได้มีการประดิษฐ์อักษรขึ้นเป็นครั้งแรกของโลก เพื่อสำหรับการเก็บบันทึก เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ และก่อให้วิชาการต่างๆขึ้นอย่างมากมาย เช่น คณิตศาสตร์ ดาราศาสตร์ วิทยาศาสตร์ โหราศาสตร์ และการเกษตรกรรม เป็นต้น และรวมถึงสิ่งประดิษฐ์ที่สร้างขึ้นมา เช่น ปิรามิด มหาวิหาร เสาขนาดใหญ่ เป็นต้น สังคมมนุษย์เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง มีความสลับซับซ้อน เกินจากแค่การหากินเพื่อยังชีพเท่านั้น แต่เริ่มมีอำนาจ มีการแบ่งชนชั้น มีการกำหนดเขตการอยู่อาศัย และเริ่มมีการนับถือเทพเจ้า มีพิธีกรรมต่างๆ และเริ่มมีศาสนาเกิดขึ้น
ความเจริญทางด้านศาสตร์ต่างๆ นับจาก ยุคสมัยบาบิโลน จนกระทั่ง ยุคสมัยอียิปต์ เราจะเห็นได้ว่า ได้มีการประดิษฐ์อักษรขึ้นเป็นครั้งแรกของโลก เพื่อสำหรับการเก็บบันทึก เรื่องราวต่างๆ ที่เกิดจากปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ และก่อให้วิชาการต่างๆขึ้นอย่างมากมาย เช่น คณิตศาสตร์ ดาราศาสตร์ วิทยาศาสตร์ โหราศาสตร์ และการเกษตรกรรม เป็นต้น และรวมถึงสิ่งประดิษฐ์ที่สร้างขึ้นมา เช่น ปิรามิด มหาวิหาร เสาขนาดใหญ่ เป็นต้น สังคมมนุษย์เริ่มเกิดการเปลี่ยนแปลง มีความสลับซับซ้อน เกินจากแค่การหากินเพื่อยังชีพเท่านั้น แต่เริ่มมีอำนาจ มีการแบ่งชนชั้น มีการกำหนดเขตการอยู่อาศัย และเริ่มมีการนับถือเทพเจ้า มีพิธีกรรมต่างๆ และเริ่มมีศาสนาเกิดขึ้น
ในยุคสมัยกรีก
ได้เริ่มขึ้นเมื่อประมาณ 750 ปีก่อนคริสต์ศักราช
โดยมี กรุงเอเธนส์ (Athens)
เป็นศูนย์กลางแห่งอารยธรรมที่เจริญรุ่งเรื่องมาก (ปัจจุบันคือ ประเทศกรีซ)
ในยุคกรีกได้แบ่งอารยธรรมออกเป็น 2 ส่วน คือ อารยธรรมกรีกโบราณ หรือ อารยธรรมเฮลเลนิก
(Hellenic Civilization) ซึ่งอยู่ในช่วงปี
750 - 336 ก่อนคริสต์กาล และ อารยธรรมเฮลเลนิสติก (Hellenistic civilization) ซึ่งอยู่ในช่วงปี 336 – 31 ก่อนคริสต์กาล ซึ่งในช่วงเวลานั้น
กรีกได้อยู่ภายใต้การปกครองของ จักรวรรดิมาซิโดเนีย (Macedonia) อารยธรรมกรีก เกิดขึ้นในบริเวณตอนใต้ของคาบสมุทรบอลข่าน
และ ชายฝั่งทะเลอีเจียน ซึ่งกั้นระหว่างคาบสมุทรบอลข่าน และ เอเชียไมเนอร์
ซึ่งมีเขตติดต่อกับยุคเมโสโปเตเมีย และ ยุคอียิปต์
จึงทำให้ชาวกรีกสนใจในการเรียนรู้สิ่งต่างๆ
ของอารยธรรมรอบๆข้าง จึงได้เป็นรากฐานของวิทยาศาสตร์ในปัจจุบัน และได้มีนักดาราศาสตร์ซึ่งอยู่ในฐานะนักโหราศาสตร์ นักปรัชญา นักคณิตศาสตร์ เกิดขึ้นจำนวนมาก โดยเฉพาะทางด้านโหราศาสตร์
ได้เกิดระบบ จักรราศี (Zodiac)
แบบแบ่งด้วยองศา ซึ่งมีขึ้นเมื่อประมาณ 460 ปีก่อนคริสต์ศักราช
ภายหลังที่ได้มีการค้นพบ จุด Solstice points กับ จุด Equinoctical points แล้ว
ส่วนระบบจักรราศี ที่เรียกว่า จักรราศี แห่งเดนเดราห์ (The Zodiac of Denderah ) ที่มี 12
ราศีนั้น มีอายุประมาณ 100 ถึง 30 ปี ก่อนคริสต์ศักราช คำว่า “Denderah” นั้นเป็นหลักการหนึ่งที่มาจากDwadasamas
(ทวาทศมาส) หลังจากนั้นแล้ว ในสมัยของ จักรพรรดิ์
Augustus ได้มีโหราจารย์ชื่อ Manilius ได้เขียนตำราโหร ชื่อว่า Astronomica
ขึ้น
(เป็นปกรณ์โหรของชาวโรมัน แบบจักรทีปนี) โดยได้พัฒนาขึ้นเป็นแบบดวงชะตา 12
เรือน เรียกว่า “ดวงสิบสองอัธลา” ( The Twelve Athla )
เมื่อ 2000 ปีก่อนค.ศ. ชาวบาบิโลน ( Babylon ) เจริญขึ้นมาแทน
ชาวสุเมเรียน ( Sumerian ) ได้มีการกำหนดจักรราศีหรือขอบเขตของจักรราศีในยุคนั้น มีการกำหนดหน่วยวัดทางเวลาและดาราศาสตร์ขึ้น
(หน่วย 60) เช่น ชั่วโมง นาที องศา ลิปดา
และ 1250 ปีก่อน ค.ศ.กำหนดจุดเริ่มต้นฤดูกาล 4 จุดคือ ราศีเมษ ( Aries ) ราศีกรกฎ( Cancer )
ราศีตุลย์ ( Libra ) และ ราศีมังกร ( Capricon ) และ 600 ปีก่อนคริสศักราช. วิทยาการทางดาราศาสตร์ แผ่ขยายจากบาบิโลนไปทั่ว อียิปต์
กรีก
และบริเวณตะวันออกกลางในปัจจุบัน
ในยุคกรีกก่อให้เกิดนักปรัชญา นักดาราศาสตร์ นักคณิตศาสตร์ และนักวิทยาศาสตร์ ซึ่งอยู่ในฐานะนักโหราศาสตร์ ขึ้นมากมาย
และถือเป็นบุคคลสำคัญในเวลาต่อมา
ขอบคุณ แหล่งข้อมูล
หลักสูตร “คัมภีร์สุริยยาตร์
๒๕๕๐”ของมูลนิธิสมาคมโหรแห่งประเทศไทยในพระสังฆราชูปถัมภ์ บรรยายโดย วรพล ไม้สน
(พลังวัชร์)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น